نه اینکه نخاهم به قبل برگردم
نه اینکه نخاهم زندگی خودم را داشته باشم
نمی توانم
آخر یادم رفته پیش از این چگونه بودم

هیچ وقت پر توقع نبودم
فقط خواستم کمی شادی ام را اضافه کنم
دلمردگی ام را کم
چرا باید چنین تاوان پس بدهم
نمی دانم

انگار فقط زنده مانده ام

تا دوباره و دوباره

به سرحد مرگ برسم

انگار مرگ را زندگی می کنم

عجیب سخت جانی
چه بد که این قدر سخت جانی
حتا وقتی فکر می کنی به جایی رسیده ای که داری می میری
که باید بمیری
که کاش بمیری
زنده می مانی و به زندگی مزخرفت ادامه می دهی
حتا وقتی همه چیز خراب شده
آنقدر خراب که در خودت هم چیزی برای تکیه زدن باقی نمانده
زنده می مانی
چقدر سگ جانی لعنتی

چرخیدم، چرخیدم، می چرخم، می چرخم
دور خودم
دور این هم سوال بی جواب
رفتم، آمدم، آمدم، برگشتم
می روم، می آیم، نمی روم، می آیم، فرو می روم
در خودم
سرم به دوران افتاده
حالا نمی دانم این "من" چیست؟
روح سرگردانی که قالبش را جایی گم کرده؟
جسم متحرکی که روحش را ناکجایی جاگذاشته؟

شازده کوچولو گفت: بیا با من بازی کن، نمی دانی چقدر دلم گرفته
روباه گفت: نمی توانم بات بازی کنم، هنوز اهلی ام نکرده اند آخر
اهلی کردن یعنی چی؟
روباه گفت: یک چیزی که پاک فراموش شده، معنیش ایجاد علاقه کردن است
.
.
.
روباه گفت: انسان ها این حقیقت را فراموش کرده اند اما تو نباید فراموشش کنی. تو تا زنده ای نسبت به چیزی که اهلی اش کرده ای مسولی. تو مسول گلتی
شازده کوچولو برای آنکه یادش بماند تکرار کرد: من مسول گلمم
.
.
.
روباه نمی دانست، شازده کوچولو خلبانی را ملاقات خواهد کرد. خلبان نویسنده است و تمام حرف های روباه را خواهد نوشت. انسان ها کتابش را خواهند خواند. آن را دوست خواهند داشت. آنها اهلی کردن را یاد می گیرند و تا همیشه فراموش می کنند، مسول چیزی هستند که اهلی اش کرده اند

منت خدای را عزوجل، بیش از پیش
اگر این نفسی که فرو می رود، دیگر برنیاید
و ما را به همان "نیستی"
که نمی دانستیم "بودن" چیست
بازگرداند

آنقدر خالی شده ام از خودم
از حس زندگی
از هر چه بودن

که تعجب می کنم چطور هنوز جسمی دارم

گاهی آنقدر خسته می شوی از ایستادنت، از تاب آوردنت
از بودنت
که حتی نمی خواهی بنشینی
می خواهی زانو بزنی، بشکنی، بریزی
بخوابی
برای همیشه

اینکه وسط گرمای تابستون
دنبال یه تیکه آفتاب بگردی که گرمت کنه
مشکل مریضیت نیست، یه تیکه آفتاب قحط شده

صدای موسیقی را تا آخرین حد بلند می کنم
شاهین فریاد می کشد
صدای شکستن بغض میان صدای فریاد شنیده نمی شود

بزرگترین خیانت آدم در حق خودش
باز کردن دریچه هایی است که سالها به روی دیگران بسته
وقتی تنهایی ات را در معرض حضور قرار دهی
باید تاوان شکست حصار تنهایی را بپردازی

بازیگر خوبی شده ام این روزها
همه جا و پیش همه در حال بازی کردن هستم
بازی نقش خودم، خود قبلی ام
خوب بازی می کنم
با صدای بلند حرف می زنم، جوک تعریف می کنم، شادم، حتی می خندم
تنها که می شوم از نقش بیرون می آیم
چقدر خسته ام، کاش می توانستم بخوابم

می دونی اینکه آدم دلتنگ کسی بشه یعنی چی؟
اینکه همه وجودت بشه دلتنگی یعنی چی؟
اینکه دلتنگی مثل آمپول دندونپزشکی
جسم و روحت رو بی حس کنه یعنی چی؟
می فهمی؟
نه
به قول خودت تو نمی فهمی

شروع
در را که می بندم، دلتنگی ام پشت در جا می ماند
از تمام دلتنگی ام تهی می شوم
.
پایان
در را که پشت سرت می بندی، انگار چیزی تمام می شود
از تمام تو تهی می شوم

دقت که می کنم دوستان خیلی خوبی دارم
دوستانی که به دوستی شان افتخار می کنم
دوستانی دارم که معمولا نیستند
دوستانی برای نبودن،آنجا که باید،
نبودن

خرداد پر از حادثه

دیشب با این جمله نوشته ام را شروع کردم
امروز اول خرداد است، ماه من آمد
و وقتی خرداد پارسال را مرور کردم، نوشته ام رنگ سبز غمزده ای به خود گرفت

آدمها همیشه برای نبودن تصمیم می گیرند، نه برای بودن

می گویند ماه از این نزدیکی ها گذشته
ولی چرا همدیگر را ندیدیم؟

درد از مرزش که می گذرد، دیگر نمی توانی بگویی جایش کجاست
تاب و توانت را می گیرد، نفست را به شماره می اندازد
درد از مرزش که می گذرد
هر طعمی تلخ می شود، طاقت طاق می شود
ولی یک خوبی دارد
اشکت که جاری شود، درد بهانه خوبی است

شب خوش

معیار خوش مان شده خوب خوابیدن
تا صبح بیدار نشدن
دلخوشیم به همین چند ساعت فراموشی

بعضی گرفتگی ها را
حتا باران سیل آسای بهاری هم باز نمی کند
آماس می شود توی گلویت

برای خودم هم عجیبه
این تبدیل شدن آدمها از صد به صفر
اینکه توان پیدا کردم تمام حس دوست داشتنم را
به صفر برسانم

دویدیم، نشستیم، دوباره دویدیم
نفسمان به شماره افتاد
هیچ کس منتظرمان نبود ... این معنای بغض بود
.
برداشتی از نوشته سیاوش رفیعی

نگاه فراجنسیتی

اوه دیوونه این شعارم
"می دونی چیه؟ به نظر من نگاه تو خیلی جنسیتیه، برای من این مسائل حل شده س
باید نگاهتو عوض کنی، اینقدر سخت نگیر"
اوهوم
موافقم، باید نگاهها را عوض کرد، چشمها رو باید شست
ولی کاش شما که اونقدر نگاهت فراجنسیتیه
می فهمیدی هر زن و دختری که باهات دوست شد، قرار نیست دوست دخترت باشه
هر وقت یاد گرفتی قرار نیست با هرزنی که دوست شدی به رختخواب بری
هر وقت یاد گرفتی دوست باشی بدون اینکه توقع داشته باشی زنانه ای در دوستی مان خرج شود
برایم شعار فراجنسیتی بده
دوست فرهیخته ام

تَرَک

ترک برداشته چینی نازک؟
نه
چینی ضخیم تنهایی من