Monday, April 12, 2010

دویدیم، نشستیم، دوباره دویدیم
نفسمان به شماره افتاد
هیچ کس منتظرمان نبود ... این معنای بغض بود
.
برداشتی از نوشته سیاوش رفیعی

No comments:

Post a Comment